„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, Co to będzie, co to będzie” (A. Mickiewicz „Dziady” cz. II )

Dnia 14.11.24r. uczniowie siódmej klasy zaprosili koleżanki i kolegów z klasy szóstej i ósmej oraz nauczycieli na niecodzienną lekcję języka polskiego czyli na inscenizację „Dziadów” cz. II naszego wieszcza narodowego Adama Mickiewicza. 
Za sprawą magii teatru i naszej wyobraźni w ten listopadowy pochmurny dzień przenieśliśmy się gdzieś na Litwę do kaplicy przycmentarnej, gdzie byliśmy świadkami niezwykłego widowiska, jakim był pogański obrzęd dziadów, polegający na wywoływaniu duchów i chęci udzielenia im pomocy. Za oknami hulał wiatr, a blask świec i lampionów tworzył tajemniczą i nieco mroczną aurę. Młodzi aktorzy z przejęciem wcielili się w swoje role, a ich kostiumy nadawały jeszcze autentyczności wydarzeniu. Guślarz przypomniał nam najważniejsze prawdy moralne, a chór dodatkowo je zaakcentował, uświadamiając nam, że: „Kto nie był ni razu człowiekiem, temu człowiek nic nie pomoże." Oby ta mądrość ludowa była obecna w naszej świadomości.